Piespiedu ambulatoriskās ārstēšanas pēc tiesas lēmuma efektivitāte (medicīniska rakstura piespiedu līdzeklis) psihiatriskās iestādēs
Author
Šakels, Ņikita
Co-author
Latvijas Universitāte. Medicīnas fakultāte
Advisor
Kuzņecovs, Vladimirs
Date
2018Metadata
Show full item recordAbstract
Darba aktualitāte: Jau kopš seniem laikiem psihiatrijas praksē tiek izmantota ārstēšana pret pacienta gribu jeb piespiedu ārstēšana. Tomēr nepietiekama pacieta novērošana pēc izrakstīšanas no stacionāra un sociālas adoptācijas programmu trūkums noved pie psihiskas slimības dekompensācijas ar atkārtotu stacionēšanu. Mūsdienās ar vien straujāk attīstās tendence uz psihiatrijas deinstitucionalizāciju. Sakara ar to, arvien vairāk pieaug ambulatora dienesta loma. Piespiedu ambulatoriskā ārstēšana pēc tiesas lēmuma psihiatriskās iestādēs ir viena no medicīniska rakstura piespiedu līdzekļa (MRPL) veidiem, kura kļūst arvien populārākā, un pēc iespējas, aizvieto analoģiskus stacionāra pakalpojumus. Tomēr ambulatoriskā MRPL (AMRPL) izpēte un novērtēšana Latvijā joprojām ne tiek veikta pilnvērtīgi. Šīs pētījums ļaus izvērtēt un salīdzināt ambulatoriskas piespiedu ārstēšanas psihiatrijā mērķa auditoriju, pielietotas terapijas, kā arī tiesiskas kontroles efektivitāti un apsvērt to uzlabošanas iespējas. Savukārt tas dos pamatu, kādā veidā var uzlabot psihiatriskā ambulatoriskā dienesta darba kvalitāti MRPL kontekstā, gan ārstniecības jomā, gan sadarbība ar tiesnešiem efektīvākai piespiedu ārstēšanas norises kontrolei. Attiecīgi tas veicinās sabiedrības garīgās veselības kopēju uzlabošanu, pa cik ambulatorā dienestā kvalitatīva darbība psihiatrijā ir sabiedrības garīgās veselības pamats. Darba mērķis: Sniegt ambulatorisko piespiedu ārstēšanā esošo pacientu klīniskiepidemioloģisko raksturojumu un izvērtēt AMRPL efektivitāti. Darba materiāli un metodes: kvantitatīvi-kvalitatīva pētījuma metode ar pētniecības instrumentu - anketu. Pētāma grupa- pacientu, kuriem tiek piemērots ambulatoriskais medicīnas rakstura piespiedu līdzeklis kartiņas par 2017/2018 gadu. Pētījuma vieta- Daugavpils psihoneiroloģiskas slimnīcas ambulatora nodaļa. Izmantota metode- ambulatoriskā piespiedu ārstēšanā esošo pacientu kartiņu izpēte, izmantojot sastādītas anketas aizpildīšanu. Anketā tiek fiksēti sekojoši dati: aizpildīšanas datums, pacienta dzimums, vecums, dzīvesvieta, izglītības līmenis, nodarbinātība,ģimenes/bērnu esamība, invaliditāte, pamata diagnoze, papildus diagnozes, psihiskas slimības ģimenē, līkuma pārkāpumi, ieslodzījumi, stacionēšanas reizes, piespiedu ambulatoriskās ārstēšanas laiki (no, līdz), pielietota medikamentoza un nemedikamentoza terapija. Datu statistiskā apstrāde veikta ar SPSS 22.0 programmu un Microsoft Excel 2016. Rezultāti: Tiek izpētītas 53 ambulatoriskas piespiedu ārstēšanas pacientu kartītes no Daugavpils Psihoneiroloģiskas slimnīcas ambulatora dienesta, periodā 2017/2018 g. Tika konstatēts, ka ap 49% no AMRPL kopskaita ir neveiksmīgas, ņemot vērā atkārtotās piespiedu hospitalizācijas un AMRPL reizes, kas ir saistītas ar slimības paasinājumu un noziedzīga nodarījuma recidīvu. Secinājumi: Pašlaik medicīniska rakstura piespiedu līdzeklis ambulatoriskā ārstēšanā nevar tiek uzskatīts par pietiekami efektīvu institūtu. Introduction: Since ancient times compulsory treatment was widely used in psychiatric practice. Although such methods were found effective, improper patient monitoring and social adaptation and rehabilitation program issues after the end of hospitalization shows higher stigmatization, social disability and as a result psychiatric disorder decompensation with rehospitalization. Nowadays, deinstitutionalization is fast growing psychiatric treatment tendency. In this connection the role of ambulatory psychiatric service is increasing. Court ordinated involuntary outpatient commitment (IOC) is one of compulsory treatment methods, which becomes more popular and replaces similar stationary services. However, the study of evaluation IOC in Latvia is still not fully implemented. This study will make it possible to evaluate and compare the target audience of IOC as well as make conclusions about therapy, control methods effectiveness and possibilities of its improvement. This will provide a basis for improving the quality of the work of outpatient psychiatric services in the context of IOC, both in the field of medical treatment and cooperation with judges for more effective control and results of compulsory outpatient treatment. Accordingly, it will contribute to the overall mental health, as outpatient service quality work in psychiatry is the cornerstone of social mental health. The aim of research: Provide clinical and epidemiological trial of patients undergoing outpatient compulsory treatment and evaluate the effectiveness of IOC. Materials and methods: Quantitative-qualitative research method with a research tool- questionnaire. Place of research- outpatient department at Daugavpils Psycho-Neurological Hospital. The method used was the study of patient cards for ambulatory treatment, using a completed questionnaire. The following data is recorded in the questionnaire: date of completion, patient's gender, age, place of residence, educational level, employment, family / children, disability, basic diagnosis, additional diagnoses, mental illness in the family, bending violations, detention, hospitalization, forced outpatient treatment (from, to), applied medication and non-medicated therapy. Statistical data processing was done with the SPSS 22.0 program and Microsoft Excel 2016. Results: 53 outpatient compulsory treatment patient cards from Daugavpils Psychiatric Hospital Outpatient Service, 2017/2018 are being studied. It was found that nearly 49% of the total IOC was unsuccessful in view of the repeated forced hospitalization and IOC cases associated with exacerbation of the disease and recidivism of the crime. Conclusions: At present, a compulsory medical measure for outpatient treatment cannot be considered a sufficiently effective institute.